جهانبخش رئوف با اشاره به ضرورت آمایش آموزش‌عالی، پذیرش بی‌نظم دانشجو را یکی از عوامل اصلی بروز مشکل اشتغال دانست و گفت: اولین گام در پذیرش دانشجو، احصاء نیازهای موجود است.
وی افزود: آمایش آموزش‌عالی و احصاء نیازهای موجود، دقیقاً نشان می‌دهد کشور در چه حوزه‌هایی نیازمند تربیت نیروی متخصص و متعهد است و در چه زمینه‌هایی اشباع شده است.
رئوف ادامه داد: روند کنونی سبب می‌شود ذخایر کشور برای پیشرفت بیشتر کشورهای توسعه‌یافته هزینه شود! در واقع، کشور برای رسیدن یک متخصص به مرحلۀ اثرگذاری هزینه می‌کند اما در برخی موارد فرد به محض رسیدن به این نقطه، به دلیل فراهم‌نبودن بستر فعالیت مهاجرت می‌کند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه مازندران اظهار داشت: امروزه نیازمند برنامه‌ای مشخص برای آینده کشور هستیم؛ تعداد مراکز علمی و دانشجو و حتی رشته‌ها رو به افزایش است بدون آنکه دقیقاً مشخص باشد این افزایش بر چه اساسی استوار است.
وی اضافه کرد: علوم‌پایه اصل و زیربنای علم است و فناوری بر اساس یافته‌های علوم‌پایه در رشته‌های فنی و مهندسی تولید می‌شود و در گام بعد در خدمت کارآفرینی، اقتصاد و رفع نیازهای اجتماعی و فرهنگی جامعه قرار می‌گیرد؛ این در حالیست که امروزه در کشور، متقاضی تحصیل در این رشته‌ها به شدت کاهش پیدا کرده است. علاوه بر آن، در برخی زمینه‌ها نیز مانند انرژی‌های نو و یا بایو فناوری، کمبود نیروی متخصص و کاربلد به وضوح حس می‌شود
متخصص برجستۀ زیست‌فناوری تصریح کرد: دانشجو در حالی از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شود که جز مدرک اندوخته‌ای ندارد و جز پشت‌میز نشینی کاری بلد نیست؛ این یعنی دانشگاه روند کاریکاتوری طی کرده است. در واقع دانشگاه‌های بومی بر طبق اصول دانشگاه‌های کشورهای توسعه‌یافته حرکت کرده‌اند بدون آنکه توجه کنند مقتضایات هر کشوری منحصربفرد است.
رئوف با اشاره به لزوم مأموریت‌گرا بودن دانشگاه‌ها، یادآور شد: دانشگاه مازندران در 20 متری دریا قرار دارد اما تاکنون نتوانسته است در حوزه‌های مربوط به دریا از جمله فناوری دریایی، صنایع غذایی دریایی، تسویه و شیرین‌کردن آب، اقدام در خور توجهی داشته باشد؛ این موضوع را می‌توان به همۀ دانشگاه‌های کشور تعمیم داد. دانشگاه‌های کویری باید در حوزه‌های معدن و فلز، دانشگاه‌های جنوبی در نفت و گاز و پتروشیمی و دانشگاه‌های شمالی با محوریت دریا، بتوانند اثرگذار باشند.
وی اضافه کرد: اگر روند مطلوب شکل بگیرد، دانشگاه اشتغال‌زایی، کارآفرینی، پایداری اقتصادی، ایجاد صنایع جدید و پویا و توسعه را به ارمغان خواهد آورد.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه مازندران در پایان تأکید کرد: می‌توان با لحاظ کردن سیاست‌های تشویقی، متخصصان هر دانشگاه را به سمت تحقیق و توسعه پیرامون مزیت‌های بومی سوق داد تا مانند حوزۀ نانو، کشور به دستاوردهای بی‌بدیل و جایگاه متقن برسد.