کارآفرینی زنان؛ از شروع صفر تا نان رساندن به 30 خانوار

سیده زینب سیدین کارآفرین نمونه زن روستایی از منطقه هچیرود چالوس است که هفته پیش در همایش تقدیر از تولیدکنندگان و کارآفرینان برتر کشور توسط وزیر جهاد کشاورزی تقدیر شد.
این کارآفرین نمونه کار بسته‌بندی انواع سبزیجات و وسایل مورد نیاز آشپزخانه را به همراه گروهی از زنان خانه‌دار انجام می‌دهد که علاوه بر تسهیل کار خانوارهای این منطقه، درآمد خوبی را هم به جیب می‌زند. علاوه بر آن 30 نفر هم به صورت مستقیم و غیرمستقیم از کار وی بهره‌مند می‌شوند.
سیده‌ زینب سیدین، گفت: هر هفته حدود 8 تن انواع محصولات غذایی و سبزیجات مورد نیاز در آشپزخانه را بسته‌بندی کرده و به مکان‌های فروش عرضه می‌کند. حدود 20 نفر به صورت مستقیم و 10 نفر به صورت غیرمستقیم از این اشتغالزایی وی بهره‌مند می‌شوند، در حقیقت این کار باعث شده که 30 خانوار از آن ارتزاق کنند.
خانم سیدین می‌گوید، پسرم که فارغ‌التحصیل صنایع غذایی است، نیز در این شغل مشغول است و علاوه بر اینکه بدون نیاز به کار دولتی در این شغل کار می‌کند، این کار هم با تحصیلاتش مرتبط است و احساس رضایت دارد.
این کارآفرین نمونه در پاسخ به اینکه آیا موانعی سر راه کار شما وجود نداشت؟ گفت: موانع که زیاد بوده، اما از سال 1380که این کار را شروع کردم، موانع را یکی یکی و با همکاری خانواده از پیش پا برداشتیم و امروز به جایگاهی رسیدیم که در حوزه کارآفرینی حرفی برای گفتن داریم.
وی که خانواده پنج نفره دارد، از عدم حمایت‌ها انتقاد کرد و گفت: هیچ حمایت مالی نشدیم، فقط تنها کمکی که دیدیم توصیه‌های کارشناسان ترویج بوده، همه چیز را از صفر شروع کردیم و در یک فرایند طولانی توانستیم موفق بشویم.
خانم سیدین در پاسخ به آنهایی که می‌گویند برای موفقیت در هر کاری نیاز به حمایت است، گفت: انکار نمی‌کنم که نیاز به حمایت نیست، اما بیشتر از اینها همت و تلاش افراد است و هر چقدر تلاش و انگیزه فرد برای پیشرفت بیشتر باشد، می‌تواند بر موانع و مشکلات غلبه کند.
این کارآفرین نمونه از هچیرود چالوس استان مازندران اظهار داشت: بسته‌بندی همه محصولات مورد نیاز در آشپزخانه را از صفر تا صد انجام می‌دهیم و به صورت آماده در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهیم.
وی گفت: اگر من به عنوان یک زن توانستم این اشتغال را از صفر شروع کرده و 30 خانوار را از آن بهره‌مند کنم، بنابراین خیلی از افراد دیگر می‌توانند کارهای بسیار مهمتر از این را انجام دهند و توصیه می‌کنم که هیچ وقت ناامید نشوند. جوانانی که می‌گویند کار نیست، بدانند که همت و تلاش از همه چیز مهمتر است، حتی اگر سرمایه‌ای هم نباشد، می‌توانند با عزم و اراده آهنین به مشکلات غلبه کرده و مسیر خود را پیدا کنیم که در این مسیر می‌توانیم دست خیلی از افراد دیگر را بگیریم. اگر این احساس در کل جامعه به وجود بیاید، نه تنها مشکل اقتصادی و اشتغال نخواهیم داشت، بلکه می‌توانیم صادرکننده در اکثر محصولات باشیم و رفاه کامل را به جامعه به ارمغان بیاوریم.