آن ساختمان بلند با پنجره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خاک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گرفته و لوزی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های درهم تنیده که در چهارراه استانبول قد علم کرده بود و خاکستر شد، به ساختمان سفیدی تبدیل شده با نمای مستطیل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آجری که کمربندی شیشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای، پله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پله آن را قطع کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. پلاسکو ساخته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شده و چندماهی است که در آن به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روی خریدارها و بازارگردها باز شده است.
وضعیت قیمت‌ها در پلاسکو
در ابتدای ورود اولین نمادی که چشم را جلب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، یادمان شهدای آتش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نشان است. سمت چپ، بعد از کانتر اطلاعات در حجمی مربع شکل، عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آتش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نشان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی که در جریان اطفای حریق ساختمان پلاسکوی قدیمی جان‌بختند، با نام نصب شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. بعد از یادمان، چهار طبقه همراه با سقف کاذب خرپایی پیش چشم قرار می‌گیرد، همان تصویر قبلی. با این تفاوت که فضای باز میان طبقات این امکان را داده که ویترین بعضی از مغازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طبقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بالاتر هم دیده شود. درست جلوی ورودی، پله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دیگری به طبقه زیرهمکف میرود. چراغ همه مغازهها روشن است و فروشنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها چنان جنس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایشان را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چینند که انگارنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انگار این بازار برای مدتی تعطیل بوده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. نور چراغ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ال‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دی که در کف طبقات کار شده، با همان حوضچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آبی که در طبقه زیرهمکف کنار هم قرار گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و استیل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تمیز حفاظ طبقات، نور تازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که ال‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کار شده در کف طبقات می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تابانند را دو‌چندان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. پاساژ شلوغ نیست اما ویترین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها خالی از تماشاچی نیستند و در بعضی از مغازهها یکی دونفر برای قیمت لباس چانه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زنند. پلاسکو دوباره جان گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است و فروشنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها هم کمابیش به دخل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان امیدوارند «مخصوصا برای عید خودمان را آماده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم.» البته گلایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی هم دارند. فریبرز سعیدی که در طبقه همکف مغازه دارد، می‌گوید: قیمت «جنس رفته بالا مشتری سخت خرید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.» او همان‌طور که لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را از پلاستیک درمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد و تاشده در طبقات مختلف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد، می‌گوید: «پیراهن زیر ۳۵۰هزار تومان نیست، برای یک شلوار باید ۵۰۰هزار تومان هزینه کرد. لباس خریدن سخت شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است، آ‌ن‌هم برای اینجا که اکثر مشتری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها یا کارمند هستند یا کارگر.» متوسط قیمت شلوار جین در مغازه فریبرز ۴۰۰هزار تومان و پیراهن ۳۰۰هزار تومان است، البته با ۱۵۰هزار تومان هم می‌توان از این مغازه تی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شرت خریداری کنید. فروشنده دیگری در همین طبقه حرف فریبرز را تایید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند اما معتقد است قیمت‌ها «گران نیست.» سعید کیانی هم که لباس به‌اصطلاح «اسپورت» می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشد می‌گوید: «قیمت همه چی بالا رفته چرا قیمت لباس بالا نرود؟» از کشوی میزش، دفتری بیرون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشد و آن را باز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و انگشتش را زیر خطی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد که چند رقم روی آن نوشته شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است: «همین یک‌ماه پیش از تولیدکننده پیراهن خریدم ۲۸۰هزار تومان و ۳۵۰هزار تومان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروختم. هفته گذشته فاکتور فروش ۳۳۰هزار تومان برای من آمده، من چقدر این را بفروشم که بتوانند بخرند؟» به گفته سعید به سبب افزایش قیمت تمام‌شده، نرخ لباس هم بالا رفته «اما نه آنقدر که نتوان خرید.» این فروشنده شلوار جین را از ۴۰۰ تا ۶۰۰هزار تومان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشد و می‌توان با ۲۵۰ تا ۴۰۰هزار تومان از او پیراهن پاییزه یا زمستانه خرید. قیمت انواع پلیور هم همین مقدار است. یکی از فروشنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در طبقه اول که لباس زمستانی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشد، متوسط قیمت پلیور را ۴۰۰هزار تومان تعیین کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است: «البته برای سویشرت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها تخفیف زدیم، ۲۰۰هزار تومان. تا یک‌ماه پیش کمتر از ۳۰۰هزار تومان فروخته نمی‌شد.»
تولیدکننده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و عمده‌فروش‌ها
طبقه زیرهمفک اما تک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشی کمتری دارد و نوشته «تک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشی ندارم»، روی بیشتر مغازهها جلب‌توجه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. علیرضا غیرتی که عمده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروش است درباره شرایط بازار می‌گوید: «بد نیست. تازه دو‌ماه است که ساختمان راه‌افتاده، البته قبلش از در پشتی بارهای عمده‌فروشی ارسال می‌شد و الان تک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشی هم صورت می‌گیرد.» به گفته علیرضا سفارش شهرستان‌ها بیشتر شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است و «با برگشت کسبه به مغازه‌هایشان مشتری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قدیمی هم برگشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند.» او که تولیدکننده است درباره قیمت تمام‌شده محصولات می‌گوید: «اصلا ثبات ندارد. دلار بالا میرود قیمت نخ و پارچه هم بیشتر می‌شود اما وقتی پایین می‌آید روی قیمت تاثیری ندارد که هیچ، باز‌هم گران می‌شود. قیمت پارچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که توپی ۵/ ۱میلیون تومان بود الان به ۵/ ۲میلیون تومان رسیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است.» البته این تولیدکننده درباره نرخ لباس در روزهای نزدیک عید می‌گوید: «بعید می‌دانم که تغییر چندانی کند. همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی به نرخ ارز بستگی دارد.»
یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دست لباس از پلاسکو چند؟
مشاهدات میدانی خبرنگار «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد قیمت لباس در پلاسکو نسبت به بعضی از بازارها مثل فردوسی متعارف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر است. برای مثال برای شلوار پارچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای و کتان به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور متوسط باید۳۰۰هزار تومان هزینه کرد و نرخ شلوار جین حدود ۵۰۰هزار تومان است که نسبت به کیفیت تغییر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. با نزدیک به ۲۵۰هزار تومان هم می‌توان «پیراهن دوخته‌شده با پارچه پنبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای ترک» تهیه کرد و اگر به‌سویشرت یا پلیور نیاز بود، برای هرکدام به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترتیب باید ۲۵۰ و ۴۰۰هزار تومان بودجه درنظر گرفت. مغازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کیف و کفش هم نیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بوت تمامچرم را ۶۰۰هزار تا ۸۰۰هزار تومان نرخ زده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و میتوانید با ۴۰۰ تا ۶۰۰هزار تومان کیف‌دستی تمامچرم هم خریداری کنید. با احتساب قیمت ۴۰۰هزار تومانی پلیور، ۴۰۰هزار تومانی شلوار و ۳۰۰هزار تومانی پیراهن، مجموعا با نزدیک به یک‌میلیون تومان می‌توان یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دست لباس باکیفیت مناسب از پلاسکو خریداری کرد که با اضافه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شدن کفش این مبلغ از یک‌میلیون و ۵۰۰هزار تومان عبور می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند؛ قیمتی که نسبت به بسیاری از بازارهای لباس در شهر تهران نرخ متعارف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تری است. پلاسکو تقریبا با همان شکل و شمایل اما تازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر و پرزرق و برق‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر و همان حوضچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قبلی، روزگار تازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای را شروع کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که دیدنش خالی از لطف نیست.