ساز و کار مرکز رشد، ساز و کاری حمایتی است. اما شتاب‌دهنده‌ها سازوکاری برای شتابدهی هستند که در یک فرآیند چند ماهه (بین شش تا 18 ماه) گروه‌ها را به شرکت‌های نوپا یا استارتاپ‌ها (Startup company) تبدیل می‌کنند. شتاب‌دهنده‌ها سعی می‌کنند روند رشد شرکت‌ها و رسیدن به مرحله تجاری‌سازی را شتاب دهند. اگر طرحی مناسب و در حال تجاری شدن باشد، به آن طرح کمک می‌کنند تا روند رشد را سریعتر طی کند و اگر طرحی کارآمد نیست، به جای آن که بعد از دو سال شکست بخورد، در شش ماه مشخص می‌شود به نتیجه نخواهد رسید.
شتابدهنده، گروه‌ها و استارتاپ‌های نوپا را به شرکت‌های سرمایه‌گذاری وصل می‌کند. در واقع سازوکار شتابدهنده در بخش خصوصی، سرمایه‌گذاری مشترک سرمایه‌گذار با صاحب طرح است و نه حمایت‌هایی مثل دادن وام و حمایت‌های مالی دیگر. در پارک فناوری پردیس، شتاب‌دهنده‌ها محدود به بخش فناوری اطلاعات نیستند و شتاب‌دهنده‌هایی در حوزه‌های بازی، انیمیشن، رسانه‌های تصویری، مکاترونیک، فعالیت‌های همگرا (زیست، نانو، فناوری اطلاعاتی و فناوریهای شناختی) و شتابدهنده تخصصی زیست‌فناوری نیز فعالیت می‌کنند.
مرکز شتابدهی نوآوری، فضای کارآفرینی را به سمت دانشگاه‌ها می‌برد. یکی از برنامه‌های شتاب‌دهنده‌ها، توسعه رویدادهای چند روزه کارآفرینی است. این رویدادها به لحاظ جغرافیایی نیز در تهران و استان‌های دیگر پراکنده شده‌اند و با مشارکت دانشگاه‌های بیشتر و دیگر پارک‌های کارآفرینی برگزار می‌شوند.