وام رهنی وامی است که توسط خریدار خانه گرفته می‌شود تا یک خانه را خریداری کند، سپس خریدار کل مبلغ استقراضی به علاوه ی بهره و دستمزد را به وام دهنده پرداخت می‌کند. وام دهنده به عنوان وثیقه یا ضمانت پرداخت، سند یا مالکیت خانه را تا زمانی که خریدار، وام رهنی را تسویه کند، نزد خود نگه می‌دارد.
وام رهنی انواع مختلفی دارد و انتخاب هر فرد با توجه به وضعیت مالی و افق سرمایه گذاری متفاوت است. برخی افراد تمایل دارند به مدت 30 سال در یک خانه زندگی کنند. برخی افراد سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت انجام می‌دهند تا از خرید و فروش املاک و مستغلات سود کسب کنند. از این رو منطبق کردن مشتری با وام مناسب، نیازمند صرف وقت و انرژی است. برخی از اصطلاحات مربوط به وام‌های رهنی عبارتند از بهای نهایی، نرخ تغییر ارزش و درصد نرخ سالانه است. بسیاری از اینهزینه‌ها قابل مذاکره هستند.
همیشه بهترین راه تبلیغ برای وام رهنی به دلیل وجود هزینه‌های پنهان، ارزان نشان دادن آن نیست. کارشناسان بر این باورند که مقایسه‌ی درصد نرخ سالانه وام‌ها می‌تواند به تصمیم گیری در مورد اینکه کدام یک از وام‌ها ارزانتر است، کمک کند، زیرا قانون ملزم کرده است که تمام دستمزدها باید در محاسبات مربوط به درصد نرخ سالانه آورده شوند. در بعضی موار ممکن است که درصد نرخ سالانه اعلام نشود است.
اگر خریدار 20% قیمت خرید را به صورت نقد بپردازد، نرخ های بهره کمتر می‌شود و خریدار مجبور به دریافت بیمه خصوصی وام رهنی نمی‌باشد. بیمه خصوصی وام رهنی برای خریدارانی که سرمایه کمی دارند لازم است، زیرا در شرایطی که خریدار قادر به پرداخت نباشد، برداختها توسط این بیمه صورت می گیرد. وام دهندگان، زمانی که خریدار کمتر از 20% از قیمت مسکن را بپردازد برای محافظت از سرمایه‌های نیازمند بیمه خصوصی وام رهنی هستند، زیرا ارزش وام رهنی به علاوه میزان هزینه‌های صورت گرفته و بهره مربوطه، در ابتدای قرارداد بیشتر از ارزش ملک است. زمانی که بیمه خصوصی وام رهنی منقضی شد، اگر وام گیرنده بازپرداخت‌های خود را انجام نداده باشد، وام دهنده می‌تواند مالک خانه‌یِ وام گیرنده شود، به این معنا که خریدار در قرارداد خود کوتاهی کرده و وام دهنده می تواند با فروش اموال وام گیرنده، زیان خود را جبران کند.
اگر یک دارنده‌ی وام رهنی که دارای وضع مطلوبی است، ناگهان دچار کمبود نقدینگی شود، احتمالاً باید به فکرتامین مالی مجدد باشد. تامین مالی به وسیله وام های بلند مدت باعث می شود تا پرداخت‌های ماهانه کاهش می‌یابد. یک قانون سرانگشتی در مورد وام‌های رهنی این است که پرداخت وام رهنی نباید از 28% کل درآمد فرد واجد شرایط تجاوز کند. به عبارت دیگر نسبت بدهی به درآمد باید میزان قابل قبولی باشد. کارت‌های اعتباری، وام خودرو و سایر بدهی‌های دیگر نیز در این محاسبه در نظر گرفته می‌شوند. بهتر از قبل از اقدام به گرفتن وام رهنی، ابتدا واجد شرایط بودن خود را بررسی کنید. وام های رهنی می‌توانند با نرخ ثابت یا متغیر، کوتاه مدت و یا بلند مدت باشند. یک وام مطمئن و مناسب به عوامل زیادی بستگی دارد. قبل از انتخاب بهترین برنامه و همچنین وام دهنده، ابتدا از مشاوران حرفه‌ای استفاده کنید و به طور کامل گزینه‌های مورد نظر خود را بررسی کنید.