نگاه کارشناسی به آینده مدیریت تولید در جهان

تولید و فرایندهای آن به سرعت درحال تغییرند. پیشرفت هایی نظیر چاپ سه بعدی، فناوری طراحی مجازی، هوش مصنوعی و افزایش روابط یکپارچه میان بازیگران کل زنجیره تولید، حاکی از امکان ایجاد فرصت های تازه است.

درگذشته پارادیم اصلی تولید، «تولید انبوه و تولید ناب» بود. اما اکنون شاهد پارادایم جدیدی هستیم. در پارادایم جدید، مهندسان، دانشمندان، طراحان و تمام افرادی که به نحوی در تولید نقش دارند، می توانند همه آنچه که تا ده سال پیش تنها رویای آن را در ذهن می پروراندند را به مرحله اجرا بگذارند.

نتیجه این امر، تولد جهانی تازه و شکوهمند خواهد بود.

1.تولید و فرصت های تازه در بازار کسب و کار:

با وجود همه صحبت ها درباره فرصت های جدید تولید، همچنان نقاط ضعفی هم درباره این فرصت ها وجود دارد. زمانی که مدل های تولید و لجستیک سنتی به تدریج از دور خارج می شوند، عدم اطمینان درمورد اینکه صنعت در آینده به چه سمت و سویی خواهد رفت، بیشتر می شود. به عنوان مثال؛ گزارش اخیر انجمن جهانی اقتصاد پیش بینی کرده است که تا سال 2025، ماشین آلات، بخش قابل توجهی از وظایف تولید را انجام خواهند داد. در این صورت 75 میلیون از مشاغل خود به خود حذف خواهند شد.

از سوی دیگر، روابط جدید با توجه به توانمندسازی هوش مصنوعی بین نیروی انسانی و ماشین آلات، قابلیت ایجاد 33 میلیون شغل بیشتر را فراهم می کند.

همچنین این گزارش پیش بینی می کند در بازارکار تغییراتی اتفاق خواهد افتاد، چرا که کسب و کارهای مستقل (فریلنسری) و پاره وقت بیشتر مورد توجه قرار می گیرند.

فرصت های جدیدی که به وجود می آیند، بیشتر به افرادی تعلق می گیرد که قادر به استفاده از تکنولوژی های جدید هستند. البته واقعیت تکنولوژی جدید خودش به تنهایی می تواند اختلالاتی در سیستم آموزش ایجاد کند. چراکه احتمالا نیروی کار برای پذیرش و بهره گیری از تکنولوژی جدید آمادگی کافی نداشته باشد.

از این رو «باید دانش آموزان قرن 21 را برای مشاغل قرن 21 با روش های قرن 21، تعلیم و آموزش دهیم. این چیزی است که شاید کمتر به آن پرداختیم.»

باید از تکنولوژی هایی استفاده کنیم که افرادی که به نیروی کار ما تبدیل می شوند، بتوانند با استفاده از آن رشد کنند. 

2. فناوری به محصول کسب و کارمان گره خورده است:

تغییر مهم در تولید امروز، تغییر در اهمیت هاست. از خود محصول گرفته تا استفاده آن. با پیدایش اقتصاد تجربی دیگر مصرف کننده کمتر به داشتن یا تملک چیزی تمایل نشان می دهد. آنچه برای مصرف کننده اهمیت دارد، تجربه ای است که از استفاده محصول در ذهنش باقی می ماند.

متخصصان براین باورند که فناوری به خودی خود چیز مهمی برای شرکت ها نیست. در عوض، مقصود، دستیابی به اهداف کسب و کار است. ما باید بدانیم چرا می خواهیم از تکنولوژی استفاده کنیم. برای مثال، فناوری اتوماسیون می تواند برای افزایش بهره وری، افزایش کیفیت یا کاهش هزینه ها استفاده شود.

اگر درک درستی از هدف مان داشته باشیم، می توانیم استعدادمان را به صورت موثر اعمال کنیم و از فناوری های جدید به درستی استفاده کنیم. این به معنای گره خوردن فناوری به محصولات کسب و کار است، نه به این معنا که صرفا نرم افزار و سخت افزار بخریم و آن را در کارگاه های مان نصب کنیم. این موضوع بیشتر مربوط به کارکنان است. باید کارکنان را آموزش داد. ذهنیت ها و روش های کاری را تغییر داد. این یعنی تحول و دگرگونی.

سرمایه گذاری در فناوری، اولین قدمی است که برمی داریم. بعد از آن کسب و کار باید روی زمان، تلاش و رهبری سرمایه گذاری کند تا به موفقیت برسد.

به گفته یکی از متخصصان حوزه مدیریت تولید؛ «ما در روزهای گذشته تنها توانستیم معادله ای با 10 متغیر را حل کنیم. اما اکنون قدرت بیشتری داریم و با استفاده از این قابلیت محاسباتی، تولید هوشمند مبتنی بر داده را تحقق می بخشیم. به این ترتیب نه تنها کارخانه بلکه کل شبکه تولید را بهینه می کنیم.»

3. اما چگونه واقعیت افزوده «AR» پارادایم تولید را تغییر خواهد داد؟

یکی از بزرگ ترین تحولات در تولید «واقعیت افزوده» است. در واقعیت افزوده، رایانه، اطلاعاتی نظیر عکس، داده یا هرچیز دیگری را در معرض دید کاربر قرار می دهد.

به عنوان مثال تکنسینی که عینکی هوشمند به چشم دارد و به توربین نگاه می کند، داده های مفیدی درباره اینکه توربین توانسته خودش دستگاه را متوقف کند، می بیند. این می تواند مزایای آموزشی و ایمنی فراوانی را به همراه داشته باشد.

کارکنان می توانند از عینک های واقعیت افزوده برای یادگیری نحوه مونتاژ صحیح تجهیزات استفاده کنند. این عینک ها دستورالعمل ها را درست درجایی در بالای دستگاه روی آن قرار می دهند. احتمالا به وسیله خطوط و فلش ها مشخص می شود که اجزا باید در چه مسیری نصب شوند. در نتیجه فرایند یادگیری کارکنان با صرف منابع مالی و زمانی کمتر و سرعت بیشتر صورت می گیرد.

همچنین استفاده از واقعیت افزوده برای ارایه دستورالعمل هایی که نحوه استفاده از تجهیزات را به کارکنان در ایستگاه های کاری شان می آموزد، می تواند ایمنی شغلی را بهبود بخشد.

یکی از مدیران تولید معتقد است، «واقعیت افزوده، به نوبه خود یک انقلاب است». این انقلاب به معنای شیوه ای نوین در برقراری ارتباط است که هر فردی را در هر سطح از سازمان به بقیه مرتبط می کند. گرچه می تواند به شکل گیری مسایل پیچیده ای نیز بیانجامد.

4. ریسک ها و خطرات کلان داده:

فناوری های ارتباطی جدید به تولیدکنندگان اجازه می دهند، اطلاعات کسب و کارشان را با شرکت های شریک به اشتراک بگذارند و به این ترتیب خلق ارزش کنند. اما این که «چگونه این کلان داده ها را با هدف اثربخشی بیشتر، باید تحت کنترل درآورد» سوالی است که همچنان باقی است.

در عصر سرقت های عظیم رایانه ای و نگرانی درباره اینکه افرادی هستند که بتوانند، داده های آنلاین شرکت را دستکاری کنند، مسئله امنیت، بیش از پیش برای تولید اهمیت پیدا می کند.

داده ها همه جا هستند. اما مسئله اصلی برای شرکت ها نحوه محافظت از آنهاست. این مسئله همچنان به عنوان یکی از مهم ترین چالش ها در امر تولید است.

نازنین توکلی (کارشناس ارشد مدیریت صنعتی)

برگرفته از سایت www.forbes.com