سرمایه‌گذاری خطرپذیر، منبع تأمین مالی برای کسب‌وکارهای جدید است. این نوع سرمایه‌گذاری با استفاده از پول نقد و اختصاص سرمايه به شرکت‌های نوپا و کوچک با پتانسيل رشد بلندمدت، صورت می‌گیرد. این مقوله منبع بسیار مهمی از تامین مالی برای افراد و بنگاه‌هایی است که دسترسی به سرمایه‌های دیگر ندارند و معمولاً نیز به جذب سرمایه منجر می‌شود.
بیش‌ترین سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر از سوی گروه‌های سرمایه‌گذاران ثروتمند، بانک‌های سرمایه‌گذاری و سایر مؤسسات مالی صورت می‌گیرد که این سرمایه‌ها را در اختیار دارند. این نوع تامین مالی و افزایش سرمایه در میان شرکت‌های جدیدی که سابقه عملیاتی محدودی دارند و نمی‌توانند سرمایه را به همراه بدهی و یا پیشنهاد سهام عرضه کنند، محبوب است. اغلب شرکت‌های سرمایه‌گذاری با تخصص مدیریتی یا فنی شروع به کار می‌کنند. سرمایه‌گذاران خطرپذیر برای کارآفرینان منبعی حیاتی در تأمین مالی هستند، اما این تزریق نقدی ممکن است برای‌شان گران تمام شود. شرکت‌های متقاضی اغلب موقعیت‌های سهام‌شان را درازای سرمایه‌گذاری تقسیم می‌کنند و ممکن است نمایندگی سرمایه‌گذاران را در هیئت‌مدیره بپذیرند.
مراحل سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر (VC) با توجه به عمر شرکت:
سرمایه‌گذاران فرشته‌خو اغلب افرادی (دوستان، روابط یا کارآفرینانی) هستند که می‌خواهند به دیگر کارآفرینان کمک کنند تا کسب‌وکارشان را راه بیندازند و درآمد بالایی از سرمایه‌گذاری‌شان کسب کنند. اصطلاح «فرشته» در اوایل دهه 1900 از بازرگانان ثروتمندی که از تولیدات خیابانی حمایت می‌کردند، ایجاد شد. این سرمایه‌گذاران برای کسب‌وکارهای نوپا به منزله پلی برای جذب سرمایه‌های بزرگ‌تر و جدی‌تر محسوب می‌شوند. آن‌ها به‌طورمعمول علاوه بر پول و تخصص، تجربه و ارتباطات را هم ارائه می‌دهند.
در اینجا مراحل سرمایه‌گذاری خطرپذیر را بررسی می‌کنیم:
1- کاشتن بذر: کاشتن بذر مرحله‌ی اول سرمایه‌گذاری خطرپذیر است. تأمین مالی در این مرحله اغلب شامل مقادیر نسبتاً بالای سرمایه‌ای است که مخترعان یا کارآفرینان برای تأمین مالی و توسعه زودهنگام محصول یا خدمات جدید از آن استفاده می‌کنند. این کمک‌های مالی اولیه ممکن است به توسعه محصول، تحقیق بازار، ساخت تیم مدیریتی و ایجاد طرح کسب‌وکار اختصاص داده شود.
در اصل در این مرحله، شرکت عملیات تجاری‌اش را آغاز نکرده است اما تزریق پول نقد برای تأمین مالی، پژوهش و توسعه محصول ضروری است. این شرکت‌های جوان معمولاً فرصت‌های کسب‌وکار را برای تأمین مالی بسیار دشوار می‌بینند و اغلب نیازمند سرمایه‌ای برای تحقیق و توسعه قبل از راه‌اندازی کسب و کار، توسعه و آزمایش محصول و طراحی تجهیزات تخصصی هستند.
به‌طورمعمول در این مرحله، صندوق VC به صورت دوره‌ای با کمک سهامداران، به شرکت نوپای موردنظر، سرمایه را تزریق می‌کند تا شرکت بتواند هزینه‌های توسعه کسب‌وکارش مانند: هزینه‌های توزیع و فروش، قطعات و موجودی، استخدام، آموزش و بازاریابی را تأمین کند.
2-مرحله آغازین: برای شرکت‌هایی که قادر به شروع عملیات هستند، اما هنوز در مرحله تولید و فروش تجاری قرار نگرفته‌اند، تأمین مالی در این مرحله صورت می‌پذیرد و از قابلیت‌های پیشرفته کسب‌وکار حمایت می‌شود. در این مرحله، کسب‌وکار جدید می‌تواند مقدار زیادی پول نقد را به‌کار گیرد، این در حالی است که شرکت‌های VC با تعداد زیادی از شرکت‌های اولیه در پرتفوی خود می‌توانند هزینه‌ها را به سرعت افزایش دهند. این مرحله خود از دو قدم کوچک‌تر تشکیل شده است:
راه‌اندازی: در اینجا وظیفه اساسی، پشتیبانی از توسعه محصول و بازاریابی اولیه است. سرمایه‌گذاری‌های این‌چنینی شرایط را برای توسعه محصول و بازاریابی اولیه فراهم می‌کند. این نوع تأمین مالی به‌طور معمول برای شرکت‌هایی که فقط سازمان‌دهی شده‌اند یا به کسانی که مدت زمان کوتاهی در تجارت بوده‌اند، اما هنوز محصول‌شان را در بازار نفروخته‌اند، پیشنهاد می‌شود. به‌طورکلی، این شرکت‌ها قبلاً مدیران کلیدی‌شان را انتخاب کرده‌اند، طرح کسب‌وکارشان را آماده کرده‌اند و مطالعات بازار را انجام داده‌اند. در این مرحله، کسب‌وکار شاهد اولین درآمد خود خواهد بود، اما هنوز از سوددهی شرکت خبری نیست. در واقع در این مرحله شرکت اولین سرمایه‌گذار «خارج از کسب‌وکارش» را جذب می‌کند.
مرحله اولیه: سرمایه‌گذاری برای تولید و فروش تجاری آغاز می‌شود. اکثر شرکت‌ها در این مرحله کمتر از سه سال داشته‌اند و محصولات یا خدمات‌شان را به‌صورت آزمایشی تولید یا ارائه می‌کنند. در بعضی موارد، محصول ممکن است در دسترسی تجاری نیز قرار گرفته باشد.
3- مرحله فرآیندی: در اینجا تأمین مالی مراحل قبل به‌صورت یکجا انجام می‌گیرد.
4- مرحله نهایی: سرمایه‌گذاری پس از تولید و فروش تجاری، اما قبل از ارائه کلی به بازار انجام می‌گیرد. محصول یا خدمت در حال تولید است و به‌صورت تجاری در دسترس است. این شرکت رشد قابل‌توجهی در درآمد را نشان می‌دهد، اما ممکن است سودی نداشته باشد. در اینجا معمولاً شرکت بیش از سه سال فعالیت تجاری را پشت سر گذاشته است.
5-مرحله تعادل: این مرحله به تمام مراحل قبلی و ارتباط آن‌ها با یکدیگر اشاره دارد.
مترجم: مارال مختارزاده (کارشناس ارشد کارآفرینی)
برگرفته از سایت investopedia.com